harpijka

 #rozmowyzdalekkhanią
- Dziecię, jutro pojedziemy w dluższą trasę na rowerze, żebyś sprawdziła przy okazji, w czym Ci jest wygodniej: w maseczce z bawełny czy w chustce.
- Mnie najwygodniej jest [dramatyczna pauza] w łóżku.


#rozmowyzmiaużonem
- Jestem jak Marie Antoinette. Jak nie będzie chleba, będę robił chałkę.
[pauza]
I będę robił przypaloną. Żeby dla mnie coś zostało.

(przypis mój: to po trzeciej przypalonej chałce. Bo ja przestałam regularnie kupować pieczywo, aby wprowadzić zdrowszą dietę rodzinie - i napięcie w domu narasta...)

Znajoma sprzedaje 2 ostatnie tomy cyklu HP po angielsku. Dziecko ma już 4 tomy w tym języku.

- Dziecko, chciałobyś mieć wszystkie pozostałe Harry Pottery po angielsku?

Kamienna twarz Indianina, absolutnie niesarkastyczna.
- Nie, mamo. Chciałabym je w scotsie.

[Scots = język szkocki. Historia jest taka, że kiedy kupowałam jej brakujący I tom po angielsku, kupiłam też w prezencie dla Kota ten sam pierwszy tom w przekładzie na szkocki - Scots. Identyczne okładki. Dla żartu daliśmy dziecku najpierw wersję po szkocku. - Jej! - ucieszyło się dziecko. Siadło, otwarło, zaczęło czytać, jej mina powoli zaczęła robić się coraz dziwniejsza...]

Powrót z Podkarpacia. Zima odsłoniła obiekty zwykle zasłonięte listowiem.
- O, popatrz, jaki śliczny drewniany kościół!
- Mamo. Ty zawsze zachwycasz się tylko dwiema rzeczami. Albo Transformersami, albo drewnianymi kościołami.
- Właśnie! A teraz wyobraź sobie Transformera transformującego się w drewniany kościół!

Odpowiedz mi! Dzieci pytają o intymne sprawy
autorstwa Anke Kuhl, Katharina von der Gathen; Dwie Siostry 2018
Ze strony wydawnictwa: " 99 autentycznych dziecięcych pytań o intymne sprawy, 99 przystępnych i wyważonych odpowiedzi – i 99… naprawdę śmiesznych ilustracji.
Dlaczego ludzie się całują? Czy to przykre mieć miesiączkę? Czy można nie dojrzewać? Czy seks jest zabawny? Czy dziecko w brzuchu może puszczać bąki? Co to jest cesarskie cięcie? Czy po każdym seksie rodzą się dzieci?
W „Odpowiedz mi!” Katharina von der Gathen, niemiecka edukatorka seksualna, zebrała pytania, które podczas prowadzonych przez nią warsztatów zadawali uczniowie szkół podstawowych. I na wszystkie udzieliła odpowiedzi – rzetelnych, ale niepozbawionych poczucia humoru i dostosowanych do dziecięcej wrażliwości. A Anke Kuhl uzupełniła całość o zabawne i skłaniające do refleksji ilustracje."

Moje uwagi:
Dowiedziałam się o istnieniu tej książki dzięki burzy, która rozpętała się na stronie wydawnictwa - w wyniku zorganizowanej akcji profil facebookowy Dwóch Sióstr zalały wypowiedzi śmieszne i przede wszystkim straszne ludzi podających się za katolików i rodziców, zarzucających wydawnictwu szerzenie ideologii LBTG (pisownia oryginalna), gender, demoralizowanie dzieci i przede wszystkim kłamstwo, bo "jestem matką/ojcem/dziadkiem trojga/czworga/dwojga dzieci i żadne dziecko takich pytań nie zadaje!!!" - i żądających podania wydawnictwa do prokuratury.
Gdy pokazałam mojemu dziesięcioletniemu dziecku te komentarze i parę skanów pytań z książki, popatrzyło na mnie z niedowierzaniem: "Jak to, przecież my zadajemy takie pytania. Bo to jest ciekawe! Kup tę książkę, mamo".
Kupiłam więc. Obie jesteśmy zachwycone. Córka istotnie zabawnymi rysunkami i wyjaśnieniami tematów, których jeszcze same nie poruszałyśmy lub nie omawiałyśmy aż tak szczegółowo, ja wyczerpującym i poważnym potraktowaniem podejmowanych tematów oraz naciskiem kładzionym przez autorkę na "nie rób drugiemu, co tobie niemiłe" i "trzeba zawsze upewnić się, że druga osoba się zgadza". Jestem zbudowana rzeczowym potraktowaniem kwestii różnych orientacji seksualnych - i tym smutnym polskim dodatkiem do rozdzialiku o adopcji dzieci przez pary homoseksualne (skądinąd to odpowiedź na niedawne pytanie mojej córki).
I jestem zachwycona tym, że to pytania dzieci, ciekawych świata i myślących - tak bardzo dziecięce, że się bardziej nie da. I tym, że odpowiedzi nie krążą wokół tematu, ale wykładają kawę na ławę: jasno, prosto, rzeczowo - fakty, biologia i uczucia. Fakty, biologia i uczucia nie są wulgarne, chyba że człowiek nada im taki wydźwięk. Zarzut ten - wulgaryzowania biologii i uczuć - można postawić tylko ludziom, którzy twierdzą, że to tematyka nie nadająca się dla dzieci u progu dojrzewania.
A jeśli dzieci tych ludzi atakujących wydawnictwo nie zadają takich pytań - to znaczy tylko tyle, że nie zadają takich pytań IM - bo nie mają do nich zaufania. Jak powiedziało moje dziecko: "Te dzieci rozmawiają o tym z kolegami, tak jak my, ale rodziców nie zapytają. Bo się boją, że rodzice na nie nakrzyczą".
Niech więc podsumuje moja córka:
"Ta książka jest dla fajnych rodziców, którzy są trochę leniwi.
No bo są fajni, że chcą rozmawiać z dziećmi o takich rzeczach, ale są leniwi, więc kupują im tę książkę".
Ehm.

Fot. wydawnictwa.

Dalek Khania żegna swoich kolegów: B. i Sz.
- No to spoczywajcie w pokoju, chłopaki! RIP!

Kot robi pizzę - wczesną, bo Dalek jedzie na jeździeckie urodziny do Niny w Tomaszowicach.
Przychodzi więc Dalek do kuchni, siada na rowerze stacjonarnym i rzecze:

- Wcale tutaj nie przyszłam, by powąchać, jak się sos pomidorowy robi.

Na polecenie młodocianego sąsiada (R.) czytamy I tom "Wrót czasu", cyklu przygodowo-fantastycznego dla dzieci, pono bestseller i najlepsza rzecz pod słońcem.
Czytam ja, bo Dalek czyta sama od ponad miesiąca w kółko tylko 3 tomy Akademii Jedi.
Czytam i zgrzytam.
Przekład z włoskiego jest tak potwornie zły, ze strukturami składniowymi przetłumaczonymi słowo w słowo, że nawet osoba nie znająca języków romańskich orientuje się, że coś jest nie tak (vide młodociany sąsiad). Odruchowo zaczęłam poprawiać te koszmarki a vista, bo mi przez gardło nie przejdą błędy składniowe i niezręczności stylistyczne.
Entuzjastyczna reakcja Daleka: "Tylko czytaj mi potem tę wersję z książki i wytłumacz, czemu jest źle, bo to jest ciekawe".
Teraz już wiem, czemu sama nie chce tego czytać.

2 marca
Skończyłyśmy tom I dziś rano, po śniadaniu, a przed wyjazdem do szkoły z dziećmi sąsiadów. Młodociany sąsiad, pełen entuzjazmu:
- I co, co wam się najbardziej podobało?
- Ciekawa akcja, pełna napięcia końcówka - odpowiadam oględnie. - Nawiązania do mitologii i historii.
- Błędy w tłumaczeniu! Błędy były najciekawsze! - krzyczy Dalek.

Dalek zabronił mi czytać jej na dobranoc "Le cheval et son écuyer" C. S. Lewisa.
- Wolę sobie sama poczytać "Akademię Jedi".

Płyną mi łzy nostalgii. A jeszcze w sierpniu narzekałam, że Dalek nie czyta.

"A wiesz, mamo, co jest najgorsze w byciu dziewczynką, która nie jest taka ę ą jak większość? To, że nawet z chłopcami nie można się pobić, bo zaraz przychodzi pani albo jakaś mama i mówi chłopcom: - Nie wolno bić dziewczynek! I oni wtedy już nie chcą się ze mną bić.
A ja mam tyle energii do spalenia."